تأثیر قارچ های میکوریز بر رشد و نمو نهال های جوان زیتون

در بین تولیدات کشاورزی، درختان میوه جایگاه خاصی در اقتصاد کشورمان دارند. در استان گلستان درختان زیتون بطور گسترده ای کشت شده و دارای اهمیت بالایی می باشند، زیرا در زمینهای غیر حاصلخیز رشد کرده و با خاک های فقیر و خشک سازگار هستند. همزیستی گیاهان با میکروارگانیسم ها و سایر موجودات زنده موجب حفظ و پایداری گونه های گیاهی می گردد. میکوریز یکی از سودمندترین همزیستی ها می باشد که در آن گیاه میزبان و قارچ همزیست بطور متقابل سود می برند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر دو گونه قارچ میکوریز آربوسکولار (glomus mosseae و glomus intraradices) بر رشد و نمو نهال های جوان زیتون (کرونایکی و والانولیا) بود. این تحقیق در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. نهال های زیتون تلقیح شده با قارچ های میکوریزآربوسکولار از نظر تغییرات ایجاد شده در صفات تعداد برگ و شاخه، ارتفاع گیاه، قطر ساقه، طول میانگره، سطح برگ، سبزینگی برگ، کلروفیل و فنل کل برگ، در فواصل زمانی 5، 9، 14 و 18 ماه پس از تلقیح بررسی شدند. فسفر و آهن برگ، طول ریشه، تعداد ریشه فرعی روی ریشه اصلی، درصد کلونیزاسیون ریشه، ماده خشک برگ، درصد تلفات نهال و وزن خشک و تر ریشه، و قسمت هوایی در پایان پژوهش اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که رشد نهال های تلقیح شده (قسمتهای هوایی) بطور معنی داری بیشتر از آنچه بود که تیمار شاهد نشان داد. همچنین تلقیح میکوریزایی صفات بیوشیمیایی (کلروفیل و فنل کل برگ) اندازه گیری شده را به طور معنی داری افزایش داد، اما در پارامترهای فسفر و آهن برگ هیچگونه اختلاف معنی داری بین نهال های تلقیح شده و شاهد مشاهده نشد. تلفات نهال های تیمار شاهد نسبت به نهال های تلقیح شده به طور معنی داری بیشتر بود. نهال های رقم کرونایکی تلقیح شده پس از یک سال تعدادی میوه تولید کردند اما نهال های تیمار شاهد هیچ میوه ای تولید نکردند. در این مطالعه قارچ های مطالعه شده توانایی کلونیزه کردن و ایجاد رابطه با ریشه زیتون را داشته اند و باعث افزایش رشد و بهبود خصوصیات بیوشیمیایی شدند.